Wordt vervolgd: Nathalie Revard | Martyn van Beek
10 thrillerschrijvers, 10 verhalen, 1 hoofdpersoon
De briefing:
Download hier de briefing in pdf formaat.
DE RIT door Martyn van Beek
De eerste aanwijzing dat er iets mis was drong maar half tot haar door. De deur van het appartement stond open en dat was normaal gesproken nooit het geval.
Lie zette haar tas neer en trok haar jas uit.
‘Ik ben thuis’, riep ze overbodig.
Ze rook de zoete geur van chilisaus. De wokschotel met zalm van dochter Sara was in dit huis beroemd om zijn eenvoud en berucht om de hoeveelheid calorieën.
Lie opende de deur naar de woonkamer en staarde naar de eettafel. Het duurde een fractie van een seconde, toen greep ze haar vuurwapen en richtte het op de man die haar vriendelijk aankeek.
‘Wat doe jij hier?’ Ze keek om zich heen. ‘Waar is Sara?’
‘Dus je weet wie ik ben?’, vroeg de man zonder een spier te vertrekken.
‘Ja, natuurlijk weet ik dat.’ Lie staarde even naar de leguaan die uit het terrarium was gehaald en op de gedekte tafel zat. ‘Waar is Sara? Ik vraag het niet nog een keer.’
De man aaide het beest. ‘Ze is veilig. En als je mijn reputatie kent, dan weet je dat ik daar niet over lieg.’
Lie scande het appartement met haar ogen, maar zag niets bijzonders.
‘Ik wil alleen even met je praten.’ De man sprak met de toon van een opa tegen zijn kleinkind.
‘Dat kan op het bureau.’
‘Ik beloof je dat als je doet wat ik vraag, je dochter vanavond weer met jou aan deze tafel zit.’
‘Wat wil je van me?’
De man stond op en zette de leguaan weer terug in het terrarium. ‘Laten we een stukje gaan rijden. Ik wil je iets laten zien.’ Zonder haar reactie af te wachten liep hij naar buiten.
Lie overwoog haar mogelijkheden, de gedachte aan haar dochter kreeg de overhand. . Daarom besloot ze maar om de man te volgen.
Hij stond buiten op haar te wachten. ‘Laten we jouw auto nemen en jij rijdt. Dan moet je dat wapen tenminste wegdoen.’
‘Geen denken aan.’
‘Luister Nathalie, of is het Lie?’
‘Rechercheur Revard.’
‘Ik geef de voorkeur aan Lie. Dat is zeker voor vrienden?’
Lie zei niets, maar probeerde een keuze uit een chaos van opties te maken.
‘Laten we even vrienden zijn. Als ik jou of je dochter iets aan had willen doen dan was dit al gebeurd. Ik geef je mijn woord. Een stukje rijden en dan komen we weer terug. Je zal je dochter dan gewoon in je appartement aantreffen.’
Ze keek naar de oude man. Met zijn vale broek, versleten Van Bommels en verkreukelde overhemd zag hij er eerder uit als een taxichauffeur dan de leider van de grootste regionale drugsbende. Toch mocht ze deze man absoluut niet onderschatten. Hij werd verdacht van het liquideren van meerdere rivalen en ongehoorzame bendeleden. Zijn bloedeigen neef behoorde tot die laatste categorie.
‘Kom, Lie. Een kort stukje maar.’
Ze borg aarzelend haar wapen op. ‘Waar gaan we heen?’
‘Ken je het woonwagenkamp bij het Ruitersbos?’
Lees verder op de volgende pagina:
