Blogpost:
Gertie Schouwenberg
De Queen van mijn Toplijst Mooiste Boeken
Niet eens zozeer door het verhaal, hoe meeslepend de avonturen in het sanatorium waar ze een jaar lang behandeld wordt tegen tuberculose, ook zijn. Nee, de echte reden waarom het boek al bijna een halve eeuw onbetwist op nummer 1 staat, is de auteur zélf. Die was namelijk pas 12 toen de autobiografische roman werd uitgegeven. Dat ze ook nog eens, net als ik, uit Limburg kwam, plantte het schrijfzaadje definitief. Dit wilde ik ook!
Decennialang bleef ik dromen van een werk met mijn naam op de kaft in de etalage. Drieënveertig jaar later werd die droom werkelijkheid. Achter het raam van kantoorboekhandel Van Heel in Tegelen prijkte in november 2019 mijn eerste echte boek. Met duizendmaal dank aan Irmgard, de Queen van mijn lijst.
Tegelse topper
Én aan Willem Kurstjens. In december 2017 verscheen zijn boek Tweehonderd jaar Tegelen in vogelvlucht. In de weken daarvoor publiceerde hij hieruit – als verkoopopwarmertje – enkele stukken in het plaatselijke huis-aan-huisblad. Zelf schreef ik hierin een lokaalhistorische column en opeens besefte ik dat ik de zaak kon omdraaien: waar Kurstjens eerst een boek schreef en daarna enkele stukken daaruit in de krant zette, kon ik dat andersom doen!
Om niet vooraf alles prijs te geven, stopte ik na dat aha-moment met de column en richtte mij op het boek. In de Heemkundige Kring Tegelen vond ik een uitgever en krap twee jaar later kreeg mijn eerste boek een plek in het winkelschap. Willem Kurstjens is derhalve – na Irmgard Smits – de tweede peetouder van mijn debuut en verdient daarmee uiteraard ook de tweede plaats in mijn lijst.
Podiumplaats voor de introvert
Op nummer drie staat dan eindelijk een boek waarbij het wél om de inhoud draait: Over introvert of hoogsensitief zijn van Ilse Sand. Daarin rekent de Deense psychotherapeut af met de vooroordelen waarmee wij introverte en/of hoogsensitieve mensen te kampen hebben in een wereld waarin extraversie het na te streven ideaal is. Wanneer wij niet-extraverten ons ook maar even uit alle prikkels terugtrekken om op te laden, vliegen termen als ongezellig, aanstellerig, saai en arrogant ons om de oren.
Sand, zelf introvert en hoogsensitief, drukt haar lezers echter op het hart geen ‘rol te spelen in een toneelstuk dat andere mensen voor ons schrijven’. Na het lezen van haar boek ben ik dan ook subiet gestopt met extra doen terwijl ik intro ben.Sindsdien kies ik niet alleen mijn eigen rol, maar schrijf ik ook mijn eigen script en voer ik mijn eigen regie. Lekker puh!
Hoogste nieuwe binnenkomer
Met stip op nummer vier staat Mevrouw mijn moeder van Yvonne Keuls. De roman verscheen in 1999, maar ik kreeg die pas in november vorig jaar in handen. Dit Nederland-Leestcadeau van 2022 wakkerde het fictievlammetje weer aan dat na mijn middelbareschooltijd nauwelijks meer brandde. Terwijl ik als kind juist dol was op spannende en grappige verhalen waarin leeftijdsgenoten de hoofdrol speelden. Daar kon ik me echt in verliezen.
In mijn studententijd nam ik er de tijd niet meer voor en las eigenlijk alleen nog non-fictie. Daarin was ik min of meer blijven hangen, totdat de roman van Keuls dat heerlijke gevoel van jezelf onderdompelen in een onbekende wereld weer opriep. Deze hernieuwde kennismaking met fictie mag daarom niet ontbreken op mijn ranglijst.
Lijstduwer
Bij het terugzetten van de pocket viel mijn oog op de andere presentjes van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek die veelal ongelezen in mijn boekenkast stonden. Daar moest wat aan gedaan worden! Dus las ik in sneltreinvaart een hele lading literaire hoogstandjes die gratis en voor niets in mijn bezit waren gekomen via Nederland Leest en de Boekenweek. Daarvan beviel Leon & Juliette van Annejet van der Zijl, het Boekenweekgeschenk van 2020, me het meest. Het valt namelijk in het genre verhalende journalistiek en dat spreekt mij als journalist-schuine-streep-schrijver natuurlijk zeer aan.
Mijn eigen non-fictie boeken hebben ook deze schrijfstijl, dus kijk ik graag mee over de schouder van een vakvrouw als Van der Zijl. Als geen ander verstaat zij de kunst om de lezer mee te slepen in een waargebeurd verhaal, zonder ook maar iets uit de duim te zuigen. Dat is moeilijker dan het lijkt, want in de echte wereld heeft een verhaal zelden de heldere opbouw van een roman; het dagelijks leven is een ratjetoe. Maak daarvan maar eens een lekker lopend verhaal met een duidelijke kop en kont, een lach en een traan, enkele sierlijke spanningsbogen, een plot dat je aan je leesstoel kluistert en een einde waar je u tegen zegt. Van der Zijl kán dat en is dus mijn gedroomde Toplijstduwer.
