Auteur
Blogpost:
Marceline de Waard
Een groene kever
In mijn verhalen maak ik voor de setting gebruik van plekken waar ik ben geweest. Scotland, Engeland , Ierland zijn mijn favorieten. Het landschap, de oude Keltische cultuur en mythen. Voor mij zijn ze een bron van inspiratie.
KANAALEILANDEN
Vorige zomer kwam het project 22 groene kevers versus 18 verloren zielen langs op het moment dat ik wij net terugkwam van een vakantie op de Kanaaleilanden. Daar wilde ik wat mee in een verhaal én ik wilde meedoen met dit project. Met het gevraagde thriller-element van de verloren zielen had ik niet veel, mijn verhaal moest over een Groene Kever gaan. Hoe die groene kever eruit moest zien, wist ik niet zo snel. Ik ben eerst gaan zoeken of er een speciaal soort kever voorkwam op een van de eilanden. Helaas … Wel waren er een heleboel andere interessante punten waarmee ik een verhaal kon kleuren.
BELASTINGPARADIJS
Wat iedereen wel weet is dat de Kanaaleilanden een belastingparadijs zijn en een bankgeheim heeft. In het begin van mijn verhaal maak ik hier gebruik van. Mijn hoofdpersoon is op de vlucht voor haar verleden. Ze wil het geld ophalen dat zij en haar overleden man verstopt hadden op Guernsey om verder te vluchten. Omdat ze alleen is, krijgt ze het geld niet. Ze zit vast op Guernsey en moet in de anonimiteit zien te overleven.
COLEOPTERE
Nu bestaan de Kanaaleilanden niet alleen uit het drukke Jersey en Guernsey. Er zijn ook een aantal kleine eilanden die nauwelijks bevolkt zijn. Een klein dunbevolkt eiland: precies wat mijn hoofdpersoon nodig had.Ik verzon Coleoptere, een eiland in de vorm van een kever. Ik maakte gebruik van het Franse woord voor ‘kever’ en sprak het op zijn Engels uit. Op deze manier werkt het ook met de straatnamen op Guernsey: Franse namen die op zijn Engels uitgesproken worden.
BESTUURD DOOR SEIGNEURS
Een ander interessant gegeven is dat de Kanaaleilanden tot de Britse Kroon behoren, maar nog geheel zelfstandig zijn. Ze worden bestuurd volgens tradities die teruggaan tot in de middeleeuwen. Aan het hoofd van het eiland staat een seigneur. Zo ook op Coleoptere. De seigneur daar had een nieuwe huishoudster nodig. Jullie snappen het: mijn hoofdpersoon is de enige die reageert en ze wordt ‘De huishoudster van Coleoptere’.
VAROU
In het echt zijn de kleine Kanaaleilanden dan wel dunbevolkt, ze worden ook overspoeld door toeristen. Dat kon mijn hoofdpersoon niet gebruiken. Er moest dus iets zijn waarom mensen niet naar Coleoptere gaan. Ik ging zoeken in mythen en legendes van de Kanaaleilanden en stuitte op de Varou. Ee soort weerwolf, ooit bedacht door smokkelaars om pottenkijkers te weren. Coleoptere werd dus het eiland van de Varou, met een handvol vaste bewoners en alleen af en toe bezocht door fanatiek vogelaars om de Jan-van-Genten kolonie te bezoeken. Een detail dat ik leende van Alderney. Zoals ik het feit dat er op Shark geen buitenverlichting gebruikte om Coleptere zonder stroom te laten bestaan.
OP PROEF
Als afsluiting las ik een stukje voor. Mijn hoofdpersoon is voor een maand op proef bij Sybil, de huidige huishoudster van Coleoptere die te oud voor haar taak wordt. Het is de nacht van de volle maan:
Ik kruip tussen de lakens van mijn smalle bed. Het is donker nu het licht van de maan en sterren niet naar binnenkomt. De stilte voert mij naar de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Onder het toeziend oog van Sybil maakte ik de seigneurie schoon en kookte ik eten op een houtgestookt fornuis. De seigneur bewoont zijn huis deels, dus het werk was simpel. Ik weet niet of ik opgelucht of teleurgesteld ben over het feit dat hij zich niet laat zien. Volgens Sybil komt dit omdat het “de tijd van de maand” is. Ik denk aan onze ontmoeting bij de haven en vermoed anders: het is wat daar tussen ons gebeurde dat zijn gedrag verklaart.
Lees verder op mijn site
