Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
    Liesbeth Jochemsen Auteur

Blogpost: Liesbeth Jochemsen

Even voorstellen: Johan Klein Haneveld

Naast mijn fairytale fantasy Het goud van de Gelaarsde Kat, geeft Godijn Publishing nog veel meer gave boeken uit. Johan Klein Haneveld is één van de auteurs. In deze gastblog vertelt hij over zijn schrijfwerk en zijn verrassende redenen om horror te schrijven. ruisreizigers.jpg?w=338&h=526 img_9768.jpg?w=394&h=526 Horrorschrijver
Als je mij 25 jaar geleden had verteld dat ik ooit horrorverhalen zou schrijven, zou ik je heel verstoord hebben aangekeken. Als er iets niet mogelijk was, was dat het wel. Ikzelf had dagenlang nachtmerries gehad nadat ik in de schoolbibliotheek passages had gelezen uit ‘Misery’ van Stephen King (hoe Annie Wilkes met een bijl de voet van schrijver Paul Sheldon afhakt). Ik kon ook geen enge films kijken op TV.
Als kind zat ik al bij dierenartsenserie ‘Dactari’ achter de bank en zelfs in veel normale films kon ik sommige scenes alleen kijken zonder het geluid erbij. Bovendien groeide ik op in een strenge kerk en alles wat naar het bovennatuurlijke riekte was op zijn best verdacht, maar vaker gewoon duivels. Je bezighouden met monsters, geesten en demonen kon leiden tot bezetenheid.
Horrorschrijvers moesten dus wel slechte mensen zijn, met slechte bedoelingen.
En nu is er de verhalenbundel Ruisreizigers van mijn hand met 23 verontrustende verhalen, van beklemmende sciencefiction tot horror in de stijl van H.P. Lovecraft, verhalen waarin het bloed spettert en verhalen die subtieler onder je huid gaan zitten.
En ik ben er trots op te kunnen zeggen dat ik horror schrijf. Ik heb namelijk in de tussentijd ontdekt dat ik niet alleen mezelf niet goed kende, maar ook het horrorgenre niet.
De beste horrorverhalen hebben namelijk niet alleen maar als doel je te choqueren en met nachtmerries op te zadelen. Horrorschrijvers zijn ook geen duivelsaanbidders die hun lezers met zich mee willen voeren naar de hel. Veel horrorschrijvers zijn juist angstig aangelegd of hebben dingen meegemaakt die ze met duistere beelden hebben achtergelaten. Ze maken zich zorgen over wat mensen elkaar aandoen en wat er gebeurt als iemands grenzen lichamelijk of geestelijk worden overschreden. Over die angsten schrijven ze.
Inderdaad, om de lezer te vermaken met een adrenalinestoot – want mensen zoeken graag ervaringen op die angst veroorzaken, maar toch veilig zijn, zoals een achtbaan – maar ook om de lezer te laten nadenken over de eigen kwetsbaarheid, om de lezer empathie te laten voelen met de opgejaagde, getormenteerde ander en om de eigen sterfelijkheid voor het voetlicht te stellen. De dood, het onbekende, en onze angst daarvoor zijn nu eenmaal onderdeel van ons bestaan. Gewoonlijk proberen we ons ervoor af te sluiten, maar wat je probeert te onderdrukken kan op andere terreinen weer de kop opsteken, in de vorm van bijvoorbeeld agressie of verslaving. Horror zet juist de schijnwerper op deze ongemakkelijke onderwerpen, zodat we ze niet uit de weg kunnen blijven gaan, maar ze in de begrensde omgeving van een verhaal kunnen benaderen.
En ikzelf ben niet alleen iemand met een levendige, visuele verbeelding (ik kan daarom nog steeds de meeste horrorfilms niet kijken, maar lees horrorverhalen ondertussen wel heel graag), ik ben daarnaast angstig aangelegd. Juist mijn religieuze opvoeding heeft me bang gemaakt voor de dood of voor het verlies van autonomie. Maar ik ben ook gepest op school en ben me sindsdien erg bewust van wat mensen elkaar kunnen aandoen. Die angsten heb ik lang proberen te onderdrukken, maar dat leverde voor mij alleen maar meer stress op.
Wat ik wel heb gemerkt, is dat ik erover kan schrijven, en dat ik die duistere thema’s daardoor beter een plekje kan geven. Tegelijk kan ik zo mijn bezorgdheid over de onpersoonlijkheid van systemen en de vernietiging van identiteit door machthebbers uitdrukken.
Als je mijn andere verhalen leest (bijvoorbeeld in Het teken in de lucht en Conquistador extended) ontdek je wat ik mooi vind en wat mij inspireert. Als je de verhalen in Ruisreizigers leest, kom je erachter wat mij bang maakt en waar ik over pieker. Durf jij je met mijn angsten te vereenzelvigen? Durft jij te huiveren bij een schilderij dat op een plek hangt die de dag ervoor nog leeg was? Durf jij mee te leven met iemand die zijn dochter kwijtraakte toen ze aan het touwtje springen was met klasgenoten? Durf jij contact te leggen met een ras dat agressief reageert op zelfs het kleinste onderlinge verschil? Dan is de bundel Ruisreizigers echt iets voor jou!


Lees verder op mijn site

Reacties op: Even voorstellen: Johan Klein Haneveld

Ruisreizigers - Johan Klein Haneveld Jouw boekenplank Jouw waardering
Jouw recensie   Schrijf een recensie
? Onze partners