Auteur
Blogpost:
Esther Stui
Loppis
Op zaterdag heb ik de laatste suggesties van Moniek en Sophie gemaild gekregen. Wat fijn dat alle proeflezers gelijk tijd voor het manuscript wilden vrijmaken, want geloof me, het is een hele klus. Sinds dinsdag heb ik het binnenwerk van de paperback in huis, de zogenaamde drukproef. Die neem ik helemaal door en verander toch nog alinea's of woorden, zodat ik het resultaat op de mooiste manier wordt weergegeven op het papier. Ik hou er niet van als een pagina begint met één woord dat gelijk het laatste woord is van een zin. Ergens in de alinea daarvoor haal ik dan een woord weg, zodat het wel mooi past. Met 270 pagina's ben ik daar even zoet mee. Voor de eventuele erin geslopen foutjes krijg ik gelukkig hulp van Yvonne en Ineke, want ik ben bang dat ik er zelf overheen lees. Mijn streven is om het boek zo perfect mogelijk te krijgen en dat lukt mij niet zonder hulp.
De hoeveelste keer zal het zijn dat ik het verhaal doorlees? De twintigste of misschien zelfs meer? Wat is het dan toch mooi dat ik zelf opnieuw ontroerd raak door wat ik geschreven heb. Dat zeg ik niet omdat zo enorm overtuigd ben van mijn kunnen, maar meer omdat ik me erover verwonder. Schrijven is iets magisch.
Gisteren hebben Bert en ik voor de derde keer beton gestort, de fundering van de aanbouw voor de slaapkamer is daarmee klaar. We kunnen allebei even geen beton meer zien... Een leuke afwisseling heb ik door te gaan tuinieren. Omdat een graafmachine nogal wat stukken groen heeft moeten weghalen om ruimte te maken voor de aanbouw, is er nu veel kale grond. Natuurlijk neemt Moeder Natuur het weer over en wordt het vanzelf weer groen, maar ik ben een handje gaan helpen. Aan de zijkant van het huis heb ik een flink aantal boompjes geplant of eigenlijk heb ik deze verplant. Op sommige stukken van ons grondstuk groeien de fijnsparren, grove dennen en berken heel dicht op elkaar. Dan gaat de sterktste boom winnen en neemt het licht wat de andere nodig hebben weg. Daarom dus het verplanten. Het Zweedse tuinieren is wel even wat anders dan het tuinieren in Zeeland, omdat we hier zo enorm veel ruimte hebben. Daar verbazen we ons dagelijks over en genieten er enorm van.
Nog vijf weken...
Liefs,
Esther
Lees verder op mijn site
