Blogpost:
Noa874
Na het lezen: Multatuli, de man die het volk deed nadenken
In Max Havelaar wordt er niet rond de pot gedraaid en richt Multatuli zich op het einde zelfs tot koning Willem III met de eis om de corruptie te stoppen. Het was een heftig einde, zeker in vergelijking met de trage start van het verhaal. Je zag meerdere perspectieven in de Nederlands-Indische handelmaatschappij. Droogstoppel, een Hollandse makelaar in koffie, Saïdjah en Adinda, een verliefd inheems koppel op zoek naar een toekomst samen en natuurlijk Max Havelaar, de nieuwe assistent-resident te Lebak die niets liever wilt dan de bevolking beschermen van onderdrukking. Zeggen dat het lezen van de 300 pagina's moeizaam ging, is een understatement. Ik vond het stresserend en vermoeiend hoe traag het verhaal ging, maar nu het uit is, ben ik blij dat ik het gelezen heb. Het is een belangrijk werk voor onze geschiedenis en identiteit. Het boek is complex geschreven met meerdere schrijvers en vage gebeurtenissen. Het perspectief is merendeel van de tijd het hij-perspectief, maar soms komt er een mening van de schrijver zelf in. Dit is dan Droogstoppel die in het ik-perspectief het verhaal aanvult.
Max Havelaar is zeker niet het makkelijkste en lichtste boek om te lezen, maar ik raad het wel aan. Het is niet voor niks een deel van de Canon van de Nederlandse letterkunde.
