Blogpost:
Eric Herni
Plezier
Ik werkte al op Schiphol toen ik voor het eerst de boeken van Tolkien onder ogen kreeg. Fantasy. Uitgeverij Het Spectrum bracht alle boeken opnieuw uit in zwart/grijze omslagen en ik besloot De Hobbit te lezen. Ik wist niet wat mij overkwam. Wat een geweldig boek en wat een fascinerende wereld. Ik had het boek nog niet uit of ik begon aan de trilogie In de ban van de ring. Deel één was minder dan De Hobbit maar nog altijd heel erg goed. Deel twee was iets minder en deel drie heb ik met moeite uitgelezen. Toch maakte fantasy een enorme indruk en ik begon aan de boeken van Robin Hobb. De boeken van de zieners. Het veranderde alles voor mij. Hoe was het mogelijk dat ik dit nooit eerder had ontdekt? De komende drie jaar las ik alleen nog maar fantasy: George R.R. Martin, Juliet Marillier, Fiona McIntosh, Joe Abercrombie, Terry Goodkind, Sara Douglass en uiteraard David Gemmell. Misschien wel de allerbeste met zijn heroïsche fantasy en het unieke door hem verzonnen rijk van de Drenai.
Fantasy is feitelijk een mengeling van thrillers en literatuur. Met een licht bovennatuurlijk sausje. Nadat ik honderden fantasyboeken had verslonden, begon ik ook meer en meer romans te lezen. Eerst Marianne Fredriksson en Per Petterson om vervolgens uit te komen bij Haruki Murakami en Kazuo Ishiguro. Net als jaren eerder bij de ontdekking van fantasy werd ik weer finaal uit mijn schoenen geblazen. Vooral Murakami kreeg mij in een ijzeren greep. In een jaar tijd las ik bijna al zijn boeken en ontstond er een literaire liefde voor het leven. In mijn winkel heb ik anno 2021 alle titels op voorraad, ongeacht of ik ze verkoop of niet. Ik heb echter al menig klant zover gekregen hem een kans te geven en het aantal Murakami liefhebbers in Almere-Haven stijgt gestaag.
Ik kan mij geen wereld zonder boeken voorstellen. Thuis heb ik net zoveel boekenkasten staan als in de winkel. Alleen de boekentafels ontbreken. De helft van de boeken heb ik waarschijnlijk nog niet gelezen, maar je moet altijd wat op voorraad hebben. Inmiddels lees ik alles wat los en vast zit. Sportboeken, biografieën, muziekboeken, jeugdboeken en soms zelfs een stukje poëzie. Ik weet dat er mensen bestaan die nooit lezen. Voor mij is dat onbegrijpelijk. Wat ontneem je jezelf dan een enorm plezier. De mogelijkheid te reizen naar nieuwe werelden. Een boek is zoveel meer dan slechts een bundeling papier. Het is kennis, gedeelde ervaring, een andere mening, ongekende schoonheid, perspectief, afleiding, rustgevend, enerverend en nog zoveel meer.
Ik ben als een zelfbenoemde dominee in een kerk van boeken. Ik dring niets op, ik keur niets af. Ik schud hooguit mijn hoofd als ik mensen zonder op of om te kijken voorbij zie lopen…
Lees verder op mijn site