Blogpost:
larsdebrabander
Het leven van een Schrijver (2)
Waar de mede-auteur over schreef hield ongeveer het volgende in:
Hij/zij concludeerde dat schrijver zijn het minst financieel lucratieve vak dat een mens kan uitoefenen. Het betrof de opbrengsten binnen een bepaalde categorie luisterboeken. Beide boeken van de auteur waren grootschalig gekocht en gestreamd via verschillende kanalen. Opbrengst: nog net geen tientje. 4 van de boeken worden veelvuldig uitgeleend bij de bibliotheek. Opbrengst: 0,8 eurocent per uitlening. 'Om aandacht voor je boek te ontvangen, moet je minstens twintig boeken gratis weggeven,' zo was de conclusie. 'Mits men het boek wil.' Bedelen om een recensie en gratis weggeven hoort blijkbaar bij het vak. Kosten: rond en nabij de 300 euro. Aangekochte en gedownloade e-boeken worden grootschalig illegaal gedeeld. Winst per één legaal aangekocht e-boek via B.O.L: nog net geen twee euro. Een boek van goede kwaliteit laten drukken kost tussen de 12 à 15 euro. Hoe meer boeken je laat drukken, hoe lager de prijs. Retorische vraag die gesteld werd: Welke schrijver kan zonder verkoopgarantie 300 x 12 euro = 3.600 euro ophoesten? 'Een rijke,' zo was de conclusie. Als recensenten om een exemplaar vragen, wordt dat met liefde toegestuurt. Mits de auteur weet dat de recensent met aandacht, eerlijkheid en liefde mijn boek leest en beseft dat de schrijver er een deel van zijn/haar leven en lief, leed, tranen en veel geld in heeft gestopt. Goede redactie is namelijk een investering die schrijvers met moeite uit de opbrengst halen. Het is zelfs de grootste kostenpost. Toch gek. Iedereen, behalve de schrijver, verdient aan de creativiteit en nijverheid van de schrijver. Men roept: Red de boekhandel, Red de uitgever, Red het vak! Wie redt de schrijver? De rest van het drama van de schrijverswereld houd ik voor me. Ik blijf schrijven, ik ben altijd een verhalenverzinner geweest. Het is de vraag of ik ze nog wil vertellen…", zo concludeert de mede-auteur.
Tja, het is allemaal waar. Hij/zij heeft gelijk. En dan vraag ik me af of het voor zo'n auteur nog wel zin heeft. Want 'niet meer vertellen' is 'niet meer schrijven', althans, niet meer publiceren. Als alle auteurs dat zouden doen, wordt het een saaie boel. Ikzelf ga er in ieder geval mee door. Misschien, als ik later groot ben, hou ik er nog wat aan over... zo denk ik dan maar.
Indien het uitgangspunt om te gaan schrijven, commercieel of financieel van aard was, dan is dat toch sowieso een verkeerd uitgangspunt?
Wat vindt u ervan?
