Blogpost: Sylvia ten Hove

Wat las ik in februari?

01-03-2018 door Sylvia ten Hove 4 reacties

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

The Monk of Mokha
Dit is een non-fictie verhaal over een Amerikaans-Jemenitische jongeman die kwaliteitskoffie vanuit Jemen naar de Verenigde Staten wil importeren. Hij maakt zijn ‘American dream’ waar ondanks alle tegenslagen op het moment dat hij in Jemen tijdens de burgeroorlog vast komt te zitten. Naast het avonturenverhaal van Mokhtar geeft dit boek interessante informatie over koffie: over de koffiestruiken, het oogsten en drogen van de bessen, het malen en branden van de bonen en over de geschiedenis van de koffie. Ik had verwacht om in dit boek meer te lezen over Jemen en haar bevolking. Ik miste de sfeer van het land en de beschrijvingen van de natuur.  

Dit boek las ik voor de Hebban Reading Challenge categorie ‘Een waargebeurd boek’. Mijn recensie lees je hier. 

De Acht Bergen
Dit is een prachtige roman over het zoeken naar geluk en vriendschap van een Italiaanse schrijver. Prachtige beschrijvingen van het berglandschap. Dit boek zal liefhebbers van de bergen zeker aanspreken."Het was een oude Nepalees die me, over de acht bergen vertelde. 'Wij zeggen dat er in het centrum van de wereld een heel hoge berg staat, de Sumeru. Rond de Sumeru bevinden zich acht bergen en acht zeeën. Dat is voor ons de wereld.' 'En we zeggen: wie zal meer hebben geleerd, hij die de tocht langs de acht bergen heeft gemaakt of hij die de top van de berg Sumeru heeft bereikt?'" 

Dit boek las ik voor de Hebban Reading Challenge categorie ‘Een boek met een getal in de titel’. Het boek kreeg van mij 4 sterren. 

The Chalk Man
Deze thriller is het debuut van de Britse C.J. Tudor en een echte hype op dit moment. Terecht wat mijn betreft! Ik vind dat dit boek een heel origineel en geloofwaardig plot heeft en niet het standaard rechercheur-zoekt-moordenaar-plot. De karakters zijn goed uitgewerkt evenals de onderlinge relaties. Belangrijk thema is wat het effect kan zijn van kleine, onschuldige handelingen. Wat als iemand juist dit of dat níet had gedaan of een bepaald verhaal níet had verteld? Er zitten verrassende plotwendingen in en een verrassend einde. Er hangt een aparte sfeer in het boek. Je voelt dat er iets niet klopt, maar kunt er niet precies de vinger op leggen. Dit maakt dat het moeilijk is om dit boek weg te leggen. Interessant is dat er ook thema’s als abortus en dementie in deze thriller aan bod komen.  

Dit boek las ik voor de Hebban Reading Challenge categorie ‘Een what if book’. Het boek kreeg van mij 5 sterren. Hier kun je mijn recensie vinden. 

Moussa of de dood van een Arabier
‘Moussa of de dood van een Arabier’ kun je eigenlijk niet lezen zonder ‘De Vreemdeling’ (1942) van de Franse Albert Camus gelezen te hebben. ‘Moussa of de dood van een Arabier’ van de Algerijnse auteur Kamel Daoud is een reactie op ‘De Vreemdeling’. In ‘De Vreemdeling’ schiet de Franse Meursault tijdens de Franse overheersing in Algerije, een man dood. Behalve de hitte van de zon heeft hij geen duidelijke reden de man te vermoorden. In ‘De Vreemdeling’ wordt de naam van het slachtoffer nergens genoemd, maar wordt hij vijfentwintig keer slechts met ‘de Arabier’ aangeduid. In ‘Moussa of de dood van een Arabier’ vertelt de nu tachtigjarige Haroen in een monoloog aan een onbekende jij-figuur (de auteur?) hoe zijn broer Moussa door Meursault doodgeschoten werd. Er zijn opvallende overeenkomsten en verschillen te vinden tussen de twee boeken. Daouds boek is door grote intertekstualiteit verbonden met ‘De Vreemdeling’. In het boek zijn vele citaten te vinden die ook in het boek van Camus terug te vinden zijn. Daoud heeft zijn verhaal haarscherp neergezet. Het is boeiend om dit boek in combinatie met ‘De Vreemdeling’ te lezen.  

Ik las dit boek voor de Andere Lees!Club van Lidewijde Paris en voor de Hebban Reading Challenge categorie ‘Een boek met een enorm lange titel’. Het boek kreeg van mij 4 sterren. Hier kun je mijn recensie vinden. 

Oorlog en Terpentijn
In korte tijd was het mijn tweede boek van Stefan Hertmans. In dit boek vertelt Hertmans over het leven van zijn grootvader: over zijn kindertijd, over zijn schilderkunst, over een verloren grote liefde en vooral over zijn leven als militair gedurende de Grote Oorlog. Vooral het gedeelte over de Eerste Wereldoorlog is erg aangrijpend door de beeldende manier van schrijven. Dit gedeelte heeft me echt geraakt en indruk op me gemaakt. Misschien kwam dat ook doordat dit in dit deel de grootvader de ik-verteller was en niet meer Hertmans zelf zoals in de andere delen. Het leven in de loopgraven moet echt verschrikkelijk geweest zijn. De delen met Hertmans als ik-figuur vond ik wat ouderwets taalgebruik hebben met lange zinnen. Soms werd het verhaal daardoor een beetje saai. 

Dit boek las ik voor een leesclub en de Hebban Reading Challenge categorie ‘Een historische roman’. Het boek kreeg van mij 4 sterren.