Origineel en geloofwaardig plot

Deze thriller is het debuut van de Britse C.J. Tudor en een echte hype op dit moment. Terecht wat mijn betreft!

Het verhaal speelt zich af in de zomer van 1986 en gaat over de twaalfjarige Eddie en zijn vrienden Fat Gav, Metal Mickey, Hoppo en Nikcy, het enige meisje in de groep. De kinderen tekenen met gekleurd krijt krijtmannetjes voor elkaar op de stoep en geven op die manier boodschappen aan elkaar door. Dan verschijnen er ook witte krijtmannetjes die leiden naar het lichaam van een meisje. Dertig jaar later woont Eddie nog steeds in zijn ouderlijk huis en ontvangt hij een envelop met daarin een tekening van een krijtmannetje en een krijtje. Begint het verhaal weer opnieuw?

De gebeurtenissen uit 1986 en 2016 wisselen elkaar af. Dit maakt het boek boeiend. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Eddie. Is Eddie wel een betrouwbare verteller? Vertelt hij de waarheid? Begrijpt hij als twaalfjarige wat er gaande is? Of heeft hij zijn eigen geheimen? En welke geheimen hebben de andere vrienden en personages in het dorp?

Het boek heeft een heel origineel en geloofwaardig plot. Het heeft en niet het standaard rechercheur-zoekt-moordenaar-plot. De karakters zijn goed uitgewerkt evenals de onderlinge relaties. Belangrijk thema is wat het effect kan zijn van kleine, onschuldige handelingen. Wat als iemand juist dit of dat níet had gedaan of een bepaald verhaal níet had verteld? Er zitten verrassende plotwendingen in en een verrassend einde. Er hangt een aparte sfeer in het boek. Je voelt dat er iets niet klopt, maar kunt er niet precies de vinger op leggen. Dit maakt dat het moeilijk is om dit boek weg te leggen. Interessant is dat er ook thema's als abortus en dementie in deze thriller aan bod komen.