“Ik leef los van de tijd.”

‘Gelukkige dagen’ is een roman over Sil, een relatief jonge vrouw van 46 jaar, die de diagnose Alzheimer krijgt. Ze is een actieve vrouw, vol levensenergie. Sil is werkzaam als bioloog, enthousiast over haar werk en is intelligent. Ze staat midden in het leven en heeft een hechte vriendschap met Barbara en Pier en is getrouwd met Lina.

In het boek volgen we gedurende ongeveer twee jaar Sil, Lina en hun vrienden Pier en Barbara. We zien hoe het steeds slechter gaat met Sil. Hoe ze eerst alleen niet op sommige woorden kan komen, maar steeds vaker erg verward is en mompelend in haar eigen wereldje zit. Daarnaast zien we hoe Lina voor Sil zorgt en hoe Barbara en Pier meeleven.

Het meest pijnlijke is het om zo’n intelligente vrouw te zien aftakelen, terwijl ze dat zelf doorhad en zei: “Ik word dom.” En ook dat ze niet wil dat anderen haar zien zoals ze nu is, dat ze wil dat anderen haar herinneren zoals ze was. “Ik weet soms niet meer waar ik ben, maar ook niet wanneer ik ben.” “Ik leef los van de tijd.”

In het boek zien we hoe liefdevol Lina haar vrouw verzorgt. Lina wordt steeds beter in het afwenden van de paniek van Sil. Geduldig blijven, niet je stem verheffen, rustig en met zachte stem uitleggen wat er gebeurt, een mogelijke oplossing voorstellen, afleiden of het over een andere boeg gooien.

Als lezer krijg je de frustraties van Sil en ook van Lina mee, maar ik had toch wat meer in hun hoofd en gevoel willen zitten, nog meer die frustraties, boosheid, angst van binnenuit willen voelen. Ik had meer willen meekrijgen van hun gevoelens. Ik vond dat dit wat oppervlakkig bleef. Bijvoorbeeld de verwarring bij Sil wordt goed uitgewerkt in voorbeelden. Er zijn volop voorbeelden in het boek te vinden van verwarrende situaties voor Sil, dat je als lezer merkt dat ze de weg even kwijt is (bijvoorbeeld niet op woorden kan komen, mensen even niet herkent e.d.). Maar ik had graag nog meer van haar gevoelens willen meekrijgen, de paniek of angst die dat tot gevolg moet hebben gehad. Dit heb ik gemist.

‘Gelukkige dagen’ is een vlot geschreven boek dat makkelijk leesbaar is zonder ingewikkeld taalgebruik. De zinnen zijn kort. Er zijn veel dialogen. De dialogen zijn overtuigend echt. Naast Alzheimer is een belangrijk thema het omkijken naar elkaar. Het er voor elkaar zijn en voor elkaar zorgen als dat nodig is.

Renée van Marissing geeft met ‘Gelukkige dagen’ de broodnodige aandacht aan mensen met Alzheimer. Ook al is het onderwerp misschien zwaar, het boek blijft luchtig. Als lezer krijg je een indruk wat deze ziekte met mensen doet, ook met de mantelzorgers.