Blogpost:
Annemarie
Zieltjes redden
Gefeliciteerd, jij bent gekozen om ‘Missievaders’ van Mar Oomen te lezen en te recenseren!
Nog even een herinnering aan de spelregels: Plaats na het lezen van het boek je recensie op ten minste twee plekken, bijvoorbeeld op bol.com, hebban.nl of op een blog.
Leuk, ik mag weer! Rond de kerst had ik aan deze mooie ‘Club van Echte Lezers’ al eens een blog aan gewijd:
https://wordpress.com/post/annemariessabbatical.wordpress.com/46
Ik had al een beetje gehoopt op dit boek want ik vond dat ik deze keer best aardige argumenten had bedacht om juist mij dit boek te laten lezen. Bij missievaders dacht ik meteen aan de neef van mijn vader die jaren als missionaris in Ghana had gezeten en daar in mijn herinnering allerlei prachtige avonturen had beleefd. Mar Oomen, journalist en antropoloog, heeft haar familieverhaal opgeschreven omdat het parallel loopt met een geschiedenis van Nederland die tot nu toe nog niet zo vaak verteld is, over de bijdrage van katholieke dokters en hun gezinnen aan de Nederlandse katholieke missie.
Pas toen ik echt in het boek begonnen was, drong tot me door wat zij eigenlijk bedoelde. Haar grootvader en haar vader waren als ‘leken’ - gewone, bevlogen gelovigen - naar Nederlands-Indië, Tanzania en Ethiopië gegaan. Zij waren dus geen religieuzen zoals mijn vaders neef Jos, die priester was, of de paters, broeders en zusters die als missionarissen de wereld ingingen.
Oomen vertelt in een radio-interview (NPO radio 1, 24-08-2019) dat zij haar grootouders en ouders altijd als helden had gezien. Zij wist niet dat ze missieartsen waren, dat was haar nooit verteld. Waarom niet? Als antropoloog leerde dat ze dat missieartsen fout waren, de lokale cultuur veranderden, mensen dwongen het katholieke geloof aan te nemen. Haar ouders waren een instrument geweest van die missie. Hoe verwarrend.
Anno 2019 is het lastig te bevatten maar in die tijdsgeest was het de heersende norm: er moesten zieltjes worden gered (alleen zij die in Hem geloofden, zouden in de hemel komen) en beschaving gebracht. Zal er over pakweg 70 jaar wellicht ook zo over onze tijd gesproken worden? Dat over iets wat wij nobel en beschaafd vinden, in 2090 een boek verschijnt waarbij de lezer zich afvraagt hoe ze in het begin van de 21e eeuw zo bekrompen konden zijn? Deze geschiedenis zet je als lezer best aan het denken. Al die offers en goede bedoelingen maar toch ook zo fout.
Klik voor mijn hele recensie op onderstaande link:
https://www.hebban.nl/recensie/annemarie-over-missievaders
Of lees het boek! ;-)
Lees verder op mijn site
