Yentl was verslaafd. Verslaafd aan controle over haar lijf én haar gevoelens. Verslaafd aan het idee dat ze de magerste moest zijn. Op haar achttiende had ze een abonnement op de rolstoelen van het ziekenhuis en wist ze niet meer hoe honger voelde. Het beest anorexia had haar in zijn greep. Op haar dieptepunt woog ze nog 25 kilogram.
In 'Just Yentl' vertelt ze over het leven achter de perfecte selfie, en over het gevecht dat ze geleverd heeft om de inspirerende jonge vrouw te worden die ze vandaag is. Ze geeft haar lezers ook tips over hoe je een positief zelfbeeld krijgt én je lijf en geest in balans houdt. 'The only number that would ever be enough is 0. Zero pounds, zero life, size zero, double-zero, zero point. Zero in tennis is love. I finally get it.'
