In de bundel ‘Aardbeving’ wordt de lezer verrast door de onderwerpen die in de teksten zijn verweven en door het woordgebruik om de thema’s klank te geven. Het zijn levendige teksten die beeldend zijn vormgegeven. Men kan de zee voelen, de zatte vrouw voor zich zien en het kerkgezang horen. Dat dit met een minimaal gebruik van woorden voor elkaar gekregen is, is knap. Het nodigt uit de teksten ook meermaals te lezen, omdat niet alles meteen te begrijpen is en toch zo'n helder verhaal verteld wordt. Zo zoekt men als lezer steeds naar meer details in de levens die de dichter uiteenzet. De bewuste en beschreven keuze voor verschillende rijmvormen geeft structuur.
