De autobiografie "Advocaat van de liefde" is in de allereerste plaats een waardevol tijdsdocument: mooie hoofdstukken over zijn jeugd tijdens de tweede wereldoorlog, het leven in een dorp in het Waasland, zijn collegejaren en daarna rechtenstudies aan de Gentse universiteit.
De rode draad in dit levensverhaal en dat is de echte revelatie in dit boek, iets wat het onderscheidt van de meeste andere verhalen gesitueerd in deze periode - is de "éducation sentimentale" van de auteur. Hoe beleefde iemand die volwassen werd kort na WO II de seksualiteit, het verliefd worden en de liefde? En hoe beleefde hij zijn huwelijk, de mislukking ervan en daarna de talrijke relaties met vriendinnen en vrouwen? De essentie is de positieve ingesteldheid van de auteur.
Een mislukt huwelijk wil hij niet als een nederlaag zien en hij wil vooral niet aanvaarden dat het traditionele huwelijk als de enige mogelijke context wordt gezien voor een geslaagde en harmonieuze man/vrouw verhouding.
De rode draad in dit levensverhaal en dat is de echte revelatie in dit boek, iets wat het onderscheidt van de meeste andere verhalen gesitueerd in deze periode - is de "éducation sentimentale" van de auteur. Hoe beleefde iemand die volwassen werd kort na WO II de seksualiteit, het verliefd worden en de liefde? En hoe beleefde hij zijn huwelijk, de mislukking ervan en daarna de talrijke relaties met vriendinnen en vrouwen? De essentie is de positieve ingesteldheid van de auteur.
Een mislukt huwelijk wil hij niet als een nederlaag zien en hij wil vooral niet aanvaarden dat het traditionele huwelijk als de enige mogelijke context wordt gezien voor een geslaagde en harmonieuze man/vrouw verhouding.
