'Hou jij Efra verder in de gaten?' '
Efra?'
'Nu ze wakker is kan ik haar toch moeilijk object FRA2 blijven noemen. Efra vind ik op de één of andere manier wel aardig klinken voor een oermoeder en die twee hebben we immers niet meer nodig nu er nog maar eentje over is.'
'Ach ja, waarom niet? Maar voor een oermoeder heb je ook een oervader nodig en die zie ik nog steeds niet.'
'Verbaast me niets. Die hebben we immers voor de zekerheid een extra verdoving gegeven vanwege het zetten van die rib. Dat werkt nu waarschijnlijk een beetje als antigif tegen het spul dat je ze gegeven hebt om uit die ellendig lange coma bij te komen.'
(...)
'Hoe noemen we hém trouwens? Zullen we zijn code ook maar gewoon omzetten in een naam?'
'Dat wordt dan Aem, als we het nummer weglaten.’
Wetenschappers sturen Aem en Efra – mensen die hun verleden door een aandoening niet meer kennen - naar de aarde die dan nog niet bevolkt is. De hoop is dat de twee een nieuw volk op de aarde stichten. Een volk dat niet de fout in gaat, zoals op de planeet waar de wetenschappers vandaan komen. De wetenschappers bekijken de twee van een afstandje en hebben bij uitzondering contact met ze.
Alles lijkt goed te gaan: Aem en Efra leven vreedzaam in een grot, in harmonie met de natuur om hen heen, waar ze volop eetbare planten en vruchten vinden. Ze mogen, zoals in het ons bekende scheppingsverhaal,alles plukken, behalve een verboden wetenschappelijke vrucht. Vanaf het moment dat Efra dit toch doet, jaagt een wervelende storm door het verhaal. Zal het experiment mislukken? Hoe gaan de wetenschappers om met de stressvolle gebeurtenissen, en Aem en Efra? Hoe zal hun leven er gaan uitzien?
Alpha biedt spanning, sensatie, emotie en avontuur. De roman vertelt echter vooral het scheppingsverhaal, zoals het geschreven zou zijn met de kennis van nu. En zo zou het wel eens kunnen zijn dat je het wereldbeeld, dat je zo koestert, grondig moet herzien!
Efra?'
'Nu ze wakker is kan ik haar toch moeilijk object FRA2 blijven noemen. Efra vind ik op de één of andere manier wel aardig klinken voor een oermoeder en die twee hebben we immers niet meer nodig nu er nog maar eentje over is.'
'Ach ja, waarom niet? Maar voor een oermoeder heb je ook een oervader nodig en die zie ik nog steeds niet.'
'Verbaast me niets. Die hebben we immers voor de zekerheid een extra verdoving gegeven vanwege het zetten van die rib. Dat werkt nu waarschijnlijk een beetje als antigif tegen het spul dat je ze gegeven hebt om uit die ellendig lange coma bij te komen.'
(...)
'Hoe noemen we hém trouwens? Zullen we zijn code ook maar gewoon omzetten in een naam?'
'Dat wordt dan Aem, als we het nummer weglaten.’
Wetenschappers sturen Aem en Efra – mensen die hun verleden door een aandoening niet meer kennen - naar de aarde die dan nog niet bevolkt is. De hoop is dat de twee een nieuw volk op de aarde stichten. Een volk dat niet de fout in gaat, zoals op de planeet waar de wetenschappers vandaan komen. De wetenschappers bekijken de twee van een afstandje en hebben bij uitzondering contact met ze.
Alles lijkt goed te gaan: Aem en Efra leven vreedzaam in een grot, in harmonie met de natuur om hen heen, waar ze volop eetbare planten en vruchten vinden. Ze mogen, zoals in het ons bekende scheppingsverhaal,alles plukken, behalve een verboden wetenschappelijke vrucht. Vanaf het moment dat Efra dit toch doet, jaagt een wervelende storm door het verhaal. Zal het experiment mislukken? Hoe gaan de wetenschappers om met de stressvolle gebeurtenissen, en Aem en Efra? Hoe zal hun leven er gaan uitzien?
Alpha biedt spanning, sensatie, emotie en avontuur. De roman vertelt echter vooral het scheppingsverhaal, zoals het geschreven zou zijn met de kennis van nu. En zo zou het wel eens kunnen zijn dat je het wereldbeeld, dat je zo koestert, grondig moet herzien!
