In de reeks abrupte miniaturen die Anima vormen, wordt de verbeelding van de verteller zo ingrijpend aangetast door wat hij beleeft, dat je ook in de ogenschijnlijk banale liefdesperikelen een echo hoort van de chaotische wereld die ons dagelijks opgedrongen wordt. Ik heb ook zelden iets in het Nederlands gelezen, dat zo treffend de hiaten oproept in de verhouding tussen mensen. Omdat de bitterheid en de aanvaarding en het bijna nonchalant verdriet van de verteller verwoord worden door een onderdrukte lyriek, wekt zijn boek van zenuwen en liefde niet alleen ons genoegen en onze bewondering maar ook een persoonlijk medeleven.' - Hugo Claus
