Ephraïm de Rooij probeert in zijn poëzie een verhaal te vertellen. Hij wil een beeld creëren van de wereld om hem heen. Een wereld die zo nu en dan lelijk is, maar ook heel mooi kan zijn. Het gaat vooral om de details. Meer nog dan in (korte) verhalen is het in poëzie mogelijk om met woorden en zinnen te spelen en in korte strofes een heel verhaal te beschrijven. De bundel "bij elkaar gerooijd" heeft dan ook niet één thema, maar bestaat uit een variëteit van gedichten over het leven, de liefde en het leed van alledaagse zaken. Vaak verpakt in een laagje humor.
