* 'Een vitalistisch dichter, een dichter van vondsten met sprookjesachtige beeldendurf en academische natuurerotiek'
*
Met een inleiding van Herman de Coninck
'Hierbij een onuitgegeven postume dichtbundel van de enkele jaren terug gestorven dichter Pieter Aerts. Het zijn een kleine dertig gedichten, die ik grotendeels samen met hem geredigeerd heb. Dat is begonnen met inzendingen aan het NWT, die ik goed vond, maar niet goed genoeg. Ik duidde de mooie strofen aan en gaf ook aan waar hij naar betere oplossingen moest zoeken. Hij begreep meestal meteen de bezwaren en heeft heen en weer corresponderend talloze vondsten toegevoegd. In elk geval is hij tot zijn laatste snik een vitalistisch dichter geweest, ook toen hij al kanker had.
Na die NWT-publicatie ben ik Pieter Aerts blijven zien en zijn we over zijn gedichten blijven praten en heen en weer schrijven. Als ik zeg dat deze postume bundel zijn beste werk is, bedoel ik daar alleen mee dat ik hem er misschien toe aangezet heb dat hij zijn sprookjesachtig beeldend gemak wat beter in de hand hield. De paar werkontmoetingen die we bij hem thuis hadden, zal ik niet zo gauw vergeten… De laatste keer vroeg hij me geëmotioneerd of ik ervoor zou willen zorgen dat deze bundel na zijn dood gepubliceerd werd. Ik heb hem dat beloofd.'
uit het voorwoord van Herman de Coninck
*
Met een inleiding van Herman de Coninck
'Hierbij een onuitgegeven postume dichtbundel van de enkele jaren terug gestorven dichter Pieter Aerts. Het zijn een kleine dertig gedichten, die ik grotendeels samen met hem geredigeerd heb. Dat is begonnen met inzendingen aan het NWT, die ik goed vond, maar niet goed genoeg. Ik duidde de mooie strofen aan en gaf ook aan waar hij naar betere oplossingen moest zoeken. Hij begreep meestal meteen de bezwaren en heeft heen en weer corresponderend talloze vondsten toegevoegd. In elk geval is hij tot zijn laatste snik een vitalistisch dichter geweest, ook toen hij al kanker had.
Na die NWT-publicatie ben ik Pieter Aerts blijven zien en zijn we over zijn gedichten blijven praten en heen en weer schrijven. Als ik zeg dat deze postume bundel zijn beste werk is, bedoel ik daar alleen mee dat ik hem er misschien toe aangezet heb dat hij zijn sprookjesachtig beeldend gemak wat beter in de hand hield. De paar werkontmoetingen die we bij hem thuis hadden, zal ik niet zo gauw vergeten… De laatste keer vroeg hij me geëmotioneerd of ik ervoor zou willen zorgen dat deze bundel na zijn dood gepubliceerd werd. Ik heb hem dat beloofd.'
uit het voorwoord van Herman de Coninck
