Bonaire was voor Nederland behalve een straf- en verbanningskolonie een belangrijk verversingsstation en zoutleverancier. Honderden slaafgemaakte Afrikanen moesten er dwangarbeid verrichten op de natuurlijke zoutpannen. Velen kregen lichamelijke klachten van het werken in ‘de witte hel’. De kleine witte hutjes, de bekendste toeristische attractie van Bonaire, wekken ten onrechte de indruk dat de slaafgemaakten redelijk werden behandeld.
