In Brussels kant aarzelt Anne Borsboom niet om aangrijpende emoties aan te roeren. Zij toont met haar gedichten, hoe moeilijk bespreekbare onderwerpen lucht krijgen en verbeeldt daarin op poëtische wijze de transparantie rond het oud zijn, het licht om de dood en de zin van het zijn.
Als Anne de laatste dagen van een moeder beschrijft, het overlijden van een vader en momenten met een grootmoeder, wordt de lezer meegenomen in de lichtheid van het bestaan. Een afscheid wordt draaglijker, en de dood lijkt minder zwaar wanneer zij het fenomeen benadert.
Behalve drie dichtbundels schreef Anne Borsboom twee romans: Otto, over een man met Alzheimer, en Arend en Sofie over een groot katholiek gezin in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw.
Als Anne de laatste dagen van een moeder beschrijft, het overlijden van een vader en momenten met een grootmoeder, wordt de lezer meegenomen in de lichtheid van het bestaan. Een afscheid wordt draaglijker, en de dood lijkt minder zwaar wanneer zij het fenomeen benadert.
Behalve drie dichtbundels schreef Anne Borsboom twee romans: Otto, over een man met Alzheimer, en Arend en Sofie over een groot katholiek gezin in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw.
