Vierendertig jaar was Guido Verschueren directeur van Leuven-Centraal, een gevangenis die iedereen wel van naam kent, maar slechts weinigen weten wat er achter de muren gebeurt. Guido Verschueren wel. Als een burgemeester bestudeerde hij zijn 'dorp' en volgde het reilen en zeilen van zijn inwoners en personeel. Als een echte burgervader stond hij dicht bij zijn mensen, en vonden die bij hem een luisterend oor. Als geen ander kan hij de lezer een inkijk geven in de dagelijkse beslommeringen, het leven en de dood, de grote en kleine (r)evoluties en incidenten in zijn inrichting, die met haar opendeurregime uniek is in ons land.
