In 1739 en 1740 verscheen het hoofdwerk van een van de belangrijkste empiristische filosofen uit de geschiedenis: Traktaat over de menselijke natuur van David Hume. Dankzij de vertaling van prof. dr. F.L. van Holthoon is dit essentiële boek eindelijk voor een groter publiek toegankelijk.
David Hume (1711-1776) stelt dat we als redelijke wezens ook zelf het onderzoeksobject zijn van onze rede, en dat de menswetenschap de enige solide basis is voor elke wetenschap. De scepticus Hume stelt dat elke hypothese die zich als een ultieme verklaring voordoet, moet worden verworpen. Alleen ervaring kan aan de basis liggen van de verklaring van het menselijke fenomeen. Het werk van Hume heeft een grote invloed gehad, onder anderen op Immanuel Kant. Kant schreef dat Hume hem uit zijn ‘dogmatische sluimer’ had gewekt. De botsing tussen rationalistische metafysica en materialistisch scepticisme bood Kant een nieuwe weg, die resulteerde in zijn beroemde Kritiek van de zuivere rede.
