Driftkikkers, feestvarkens en andere boekenhelden. Een bloemlezing uit de versjes van Hans Andreus samengesteld.
Versjes over slapende apen,
blaffende giraffen,
liegende vliegen,
versierende mieren,
een fraaie papegaai
en nog veel meer beesten.
Net zoals de po?zie van Andreus - waarbij De sonnetten van de kleine waanzin geldt als zijn hoogtepunt - vallen de kinderversjes op door muzikaliteit, ritme en ongekunsteldheid. Het lijkt alsof ze als in ??n zucht, in een keer, op papier zijn gekomen. De waarheid was vaak anders. Hoewel de versjes enige tijd geleden zijn geschreven, doen ze nergens gedateerd aan. De vrolijke, mild ironische toon van Andreus werkt nog steeds verfrissend. Nergens ridiculiseert of moraliseert hij, maar een kleine knipoog naar dat andere dier - de mens - is er ook. Dezelfde simpele, ongekunsteldheid spreekt uit de illustraties van Tineke Meirink, waarmee tekst en beeld elkaar prachtig aanvullen. In haar tekeningen slaagt zij erin juist dat detail weer te geven dat een dier tot bijvoorbeeld een vogel maakt, en alle andere, afleidende, details weg te laten. De dieren van Tineke Meirink zijn daarmee bijna kinderlijk vertederend, maar nergens kinderachtig.
