In het jaar 1744 voorspelt de Franeker dominee Paulus Roorda dat het einde van de wereld nabij is. Hij zegt dat op 8 mei de zon niet meer zal opkomen. Roorda is fanatiek in zijn ijver veel mensen te bekeren, voordat de natuurramp zich voltrekt. Steeds meer Friezen geloven hem. Zijn dochter Jildou is verliefd op Ulrik, die in Franeker studeert. Roorda is er absoluut tegen dat die twee met elkaar omgaan: de student is 'te licht' in godsdienstig opzicht en gelooft niet in de voorspelling. De liefde laat zich echter niet makkelijk dwingen. Naarmate de 8e mei nadert neemt de vrees onder de Franeker bevolking toe. Velen laten hun werk liggen, jagen hun geld erdoor of brengen dagen door in gebed. Het vee wordt niet meer gemolken en de chirurgijns hebben hun handen vol aan het aderlaten van buiten zinnen geraakte mensen. Rondtrekkende zangers stemmen hun liedjes af op het naderend onheil; wat de paniek doet toenemen. In de nacht van 7 op 8 mei 1744 wachten vele Frienzen met angst en beven op de ondergang van de wereld, maar er gebeurt niets bijzonders: de zon komt op als altijd. Opgelucht en vol vertrouwen gaan ook Jildou en Ulrik hun toekomst tegemoet.
