Vlak bij Aix-en-Provence ligt de Sainte-Victoire, de berg die door Cézanne beroemd is geworden, zo vaak en zo mooi heeft hij hem geschilderd. Ook vlak bij Aix Iigt het dorp Les Milles. Er staat daar een oude steenfabriek. In 1939 werden Duitse vluchtelingen in deze fabriek geïnterneerd: na het uitbreken van de oorlog waren ze voor de Fransen plotseling staatsgevaarlijk. Ze hadden een prachtig uitzicht op de Sainte-Victoire.
De verhalen en beschouwingen in De berg en de steenfabriek gaan over kijken, zien. Schippers schrijft zowel over de dwergen en mongolen van de fotografe Diane Arbus als over een oud boek met telegramcodes, de wereld die in een wandelstok past en de man voor wie alles eruitziet als het Berlijn van 1930.
Hij bekijkt de grimmige steden, straten, pleinen en gewelven van Giorgio de Chirico en Matta, maar ook een vergeelde foto van een clubfeest en een paar prentbriefkaarten met een doorkijk naar zee. Hij loopt over het natuurpad voor blinden op Texel en vraagt zich af of hij de bomen langs het pad wel mág zien. In dit boek komen we Alice in Wonderland tegen als bedelmeisje en als keurige mevrouw. De tedere voorstellingen van Pierre Bonnard en H. N. Werkman krijgen net zoveel aandacht als de nagelaten papieren van een clown, een aangerande pop, rode scheepjes en de man die zijn vrouw voor een hoed aanzag.
De verhalen en beschouwingen in De berg en de steenfabriek gaan over kijken, zien. Schippers schrijft zowel over de dwergen en mongolen van de fotografe Diane Arbus als over een oud boek met telegramcodes, de wereld die in een wandelstok past en de man voor wie alles eruitziet als het Berlijn van 1930.
Hij bekijkt de grimmige steden, straten, pleinen en gewelven van Giorgio de Chirico en Matta, maar ook een vergeelde foto van een clubfeest en een paar prentbriefkaarten met een doorkijk naar zee. Hij loopt over het natuurpad voor blinden op Texel en vraagt zich af of hij de bomen langs het pad wel mág zien. In dit boek komen we Alice in Wonderland tegen als bedelmeisje en als keurige mevrouw. De tedere voorstellingen van Pierre Bonnard en H. N. Werkman krijgen net zoveel aandacht als de nagelaten papieren van een clown, een aangerande pop, rode scheepjes en de man die zijn vrouw voor een hoed aanzag.
