De gevangeniswereld is voor de meesten van ons een onbekend terrein: wie in hechtenis is genomen, verdwijnt achter slot en grendel, buiten het zicht van nieuwsgierig publiek. Alleen degenen die er 'zitten' of werken weten precies hoe het eraan toegaat.
Jelle Winkels was een van hen: vijftien jaar lang reed hij op de 'boevenwagen', het busje dat verdachten, veroordeelden en uitgeprocedeerde vluchtelingen vervoert tussen huizen van bewaring, rechtbanken, luchthavens, ziekenhuizen en begraafplaatsen. Zo ontmoette hij de meest beruchte figuren uit de onderwereld, maar ook psychopaten en volstrekt onschuldige vreemdelingenkinderen. Hij lachte, knokte en huilde met hen. Eén ding hadden de mensen die Winkels vervoerde met elkaar gemeen: een eigen verhaal. Bij elkaar zo veel verhalen dat Winkels ze wel op moest schrijven. Zoals over de topcrimineel die liever singer-songwriter was geworden, over de gevluchte Albanees die Duitsland haat, en over het jonge meisje dat Nederland nooit had mogen verlaten.
