Mia Doornaert doorprikt in haar columns al jaren de politieke correctheid en de emotionele oogkleppen van een kleine elite die het debat in onze media en onze samenleving domineert. Zogenaamde rationele intellectuelen aanbidden Fidel Castro, nadat ze ook Stalin en Mao verafgood hebben. Antiklerikalen spotten met het christendom, maar vragen respect voor de islam. Politici en commentatoren slaan Amerika en het Westen ongenadig om de oren voor elke fout, maar praten dictators goed die de eigen bevolking ongenadig onderdrukken. Linkse intellectuelen beweren van het volk te houden, en misprijzen dat volk dat klaagt over onveiligheid en slecht opgevangen immigratie. Dit boek verbindt haar spitse columns aan essays met thema's als de eventuele grenzen van vrije meningsuiting, het federalisme en het getaande imago van België in de wereld, en het Frankrijk van 'Sarko'.
