Op 30-jarige leeftijd, in 1963, kreeg Gerard Speelman (pseudoniem) het etiket `schizofreen opgeplakt. In zijn autobiografisch getinte boek De geschifte professor beschrijft hij `in stukken zijn daaraan voorafgaande belevenissen en ervaringen: zijn leven als priesterstudent en als student klassieke talen, het vermeende bedrog van een grote bankinstelling en de gevolgen daarvan, zijn mislukkende huwelijken, zijn verwoede pogingen om het contact met zijn dochtertje te herstellen, resulterend in een wanhopige solo bezettingsactie van de Benelux-tunnel in Rotterdam, en natuurlijk de martelgang in de psychiatrie, tot ongeveer 1990. In het kort vermeldt hij hoe hij daarna via verschillende alternatieve geneeswijzen geleidelijk van zijn psychische klachten bevrijd werd.
Een groot deel van zijn verhalen betreft ziek zijn/beter worden als psychiatrisch patiënt. Hoe reageerde zijn naaste omgeving op zijn ziekte? En hoe kwam hij er weer bovenop?
De geschifte professor is het relaas van een patiënt die de regie over zijn leven weer zelf opneemt en daarmee perspectief biedt voor allen die hier ook naar streven. Daarmee is het verhaal van waarde voor zowel cliënten, betrokkenen als hulpverleners.
Een groot deel van zijn verhalen betreft ziek zijn/beter worden als psychiatrisch patiënt. Hoe reageerde zijn naaste omgeving op zijn ziekte? En hoe kwam hij er weer bovenop?
De geschifte professor is het relaas van een patiënt die de regie over zijn leven weer zelf opneemt en daarmee perspectief biedt voor allen die hier ook naar streven. Daarmee is het verhaal van waarde voor zowel cliënten, betrokkenen als hulpverleners.
