In De hemel bestaat niet ondervraagt Jannetje Koelewijn jarenlang haar eigen vader, liefdevol, en meedogenloos. Waarom sloeg hij zijn zoons? Waarom mochten zijn dochters niet met open mond lachen? Waarom liep zijn vrouw bij hem weg? Waarom wilde hij zo graag in God geloven, maar kon hij het niet? Wim Koelewijn (1929), zoon van een gereformeerde politieman en kleinzoon van een Spakenburgse visser, streefde naar het hoogste. Al zijn kinderen liet hij studeren en zelf werd hij na zijn pensionering nog meester in de rechten. Aan het eind van zijn leven ziet hij wat hij verloren heeft. Hij neemt zijn vrouw, die is vergeten dat ze zijn gescheiden, nog één keer mee naar Parijs. En hij vraagt de dominee om voor hem te bidden. De hemel bestaat niet is het nietsontziende verhaal van een gedoemd man en zijn grote liefde. Een ontroerend boek over huwelijkstrouw en heimwee, over verdriet en vooruitgang, waarin veel mensen zichzelf of hun ouders zullen herkennen.
