Natalia Ginzburg (Palermo 1916 – Rome 1991) is een van de beste en meest vooraanstaande Italiaanse schrijfsters uit de twintigste eeuw en behoeft geen nadere introductie, zeker niet nu ze sinds een paar jaar internationaal is herontdekt.
In het najaar verschijnt de essaybundel De kleine deugden, een collectie van elf portretten over het leven, waarin Ginzburg bekende voorwerpen en ervaringen – versleten schoenen, spaarpotten, gehaktballen, kindertijd, stilte – transformeert tot onderwerpen van grote betekenis. Terwijl ze wordt achtervolgd door het fascisme richt Ginzburg haar blik op dat wat ons leven vormgeeft: vriendschappen, relaties en het ouderschap.
In het najaar verschijnt de essaybundel De kleine deugden, een collectie van elf portretten over het leven, waarin Ginzburg bekende voorwerpen en ervaringen – versleten schoenen, spaarpotten, gehaktballen, kindertijd, stilte – transformeert tot onderwerpen van grote betekenis. Terwijl ze wordt achtervolgd door het fascisme richt Ginzburg haar blik op dat wat ons leven vormgeeft: vriendschappen, relaties en het ouderschap.
