DE LAATSTE DAG VAN OKTOBER
De tijd waarin men opgroeit, de omgeving en het milieu, de opvoeding en opleiding, zijn van kapitale betekenis voor het hele verdere leven, maar de gebeurtenissen waarop men zelf geen vat heeft, kunnen een onverwachte en soms dramatische wending aan het leven geven.
Hierover schrijft Christina Guirlande in de roman 'De laatste dag van oktober'.
‚Ze kon verdwijnen in een zelfverzonnen wereld waarin ook voorwerpen een eigen leven leidden, en kwam pas weer te voorschijn wanneer zij het zelf besliste. Soms werd ze onredelijk bang, om andere keren roekeloos het gevaar op te zoeken. Dan weer was ze ontroostbaar: om een uit het nest gevallen vogeltje, om een duif die door de buurman zomaar de nek werd omgedraaid, om een afgebroken bloem, een verdrietig verhaal, omdat iemand te hard tegen haar schreeuwde, omdat de klaviermuziek, die op zomeravonden uit het open benedenraam van het herenhuis naast het gangetje weerklonk 'te mooi' was.'
