In ‘De nacht van de schreeuw’ vertelt Marjon van Royen het verhaal van een bijzondere vriendschap tussen twee vrouwen. Na het luidruchtige Italie komt ze terecht in het mysterieuze, zwijgzame Mexico. Al snel raakt ze het spoor bijster in in een surrealistisch labyrinth van sprekende poppen, machos en anonieme neuroten. Totdat ze in een van de sloppenwijken van Mexico-stad de Indiaanse kokkin Sandra Romero ontmoet. Zij wordt haar gids en vertelster op het continent. Samen binden ze de strijd aan met de duendes - de plaaggeesten die het dagelijks leven van de mensen in Latijns Amerika teisteren. Vanuit hun ‘vrolijk-bittere dameshuis’ bieden ze het hoofd aan corruptie, ontvoering en mannen in koeienonderbroeken. Ze beleven de pijn maar ook de magie van een land waar ‘de gewone man altrijd wordt opgegeten om wat hij niet kan verteren’. Met haar uitzonderlijke humor en verbeeldingskracht overbrugt Sandra steeds opnieuw de culturele verschillen in hun vriendschap. Tot de nacht van de schreeuw...
‘Leest als een roman, met dialogen die wel door een bandreconder lijken te zijn opgenomen.’ – NRC Handelsblad
‘Een ode aan de doordouwers in de derde wereld en een afrekening met zichzelf’ – Algemeen Dagblad
‘Het Mexico dat Marjon en Sandra met elkaar beleefd hebben staat in geen enkele reisgids.’ – De Morgen
‘Van Royen weet raad met de stijlmiddelen van de literatuur. Haar dialogen leven, het boek leest als een roman.’ – de Volksrant
‘De overdonderende inzet waarmee Van Royen een land beschrijft, en daarmee zichzelf in het geding brengt, is zo overtuigend en aanstekelijk, dat ik maar één reden kan bedenken om het hoofd te buigen. Uit deemoed.’ – Vrij Nederland.
‘Leest als een roman, met dialogen die wel door een bandreconder lijken te zijn opgenomen.’ – NRC Handelsblad
‘Een ode aan de doordouwers in de derde wereld en een afrekening met zichzelf’ – Algemeen Dagblad
‘Het Mexico dat Marjon en Sandra met elkaar beleefd hebben staat in geen enkele reisgids.’ – De Morgen
‘Van Royen weet raad met de stijlmiddelen van de literatuur. Haar dialogen leven, het boek leest als een roman.’ – de Volksrant
‘De overdonderende inzet waarmee Van Royen een land beschrijft, en daarmee zichzelf in het geding brengt, is zo overtuigend en aanstekelijk, dat ik maar één reden kan bedenken om het hoofd te buigen. Uit deemoed.’ – Vrij Nederland.
