'Mijn vlees,' mompelde hij, terwijl hij zijn borst en buik bekeek, die zich aftekenden in het glas. Hij rechtte zijn rug, hield zijn buik in en legde een hand in zijn zij, waarbij hij zijn bekken iets kantelde zodat zijn maagspieren zich spanden en duidelijk zichtbaar werden onder de huid. Ze deinden op het korte ritme van zijn ademhaling. 'Mijn vlees,' herhaalde hij. 'Daar draait het om.'
Er bestaan op aarde veel mooie dingen die een jongen kan bezitten. Daarvan is het lichaam zonder twijfel het mooiste. In elk geval voor de jongens in deze bundel verhalen. Ze hebben het al zolang ze zich kunnen herinneren, dat lichaam, en toch slaat het hen, vooral wanneer ze het in een spiegel of op een foto zien, nog dagelijks met stomheid. Niet alleen omdat het mooi is, maar ook omdat het begeerten in hen wakker maakt die makkelijker te koesteren dan te verwezelijken zijn: verlangens naar de dood. Bezeten als ze van hun lichaam zijn, maken ze de vervulling van deze even dierlijke als verheven verlangens tot hun levensdoel.
