Will Vissers is geboren in Den Haag in 1940, als jongste uit een gezin van zes kinderen. Door oorlogsgeweld wordt het gezin in 1943 uit elkaar gerukt. De vier zusjes gaan naar een kindertehuis in Steenwijkerwold, de twee broertjes naar een ander kindertehuis. In 1947 worden de zusjes uit elkaar in verschillende pleeggezinnen geplaatst.
Ik volg een opleiding tot onderwijzeres en mijn voorkeur gaat uit naar het buitengewoon onderwijs. Na mijn ziekte word ik actief in het gehandicaptenberaad. Ik ga naar Bulgarije voor mijn gezondheid, voor de eerste keer in 1987. In 1994 bezoek ik met de kuurarts een kindertehuis met 150 meervoudig gehandicapte kinderen in een bergdorpje, Petrovo, ver verwijderd van de bewoonde wereld.. Ik ben diep geschokt door de aanblik van deze kinderen en ik besluit dit kindertehuis; "Dom Za Decra" te adopteren. De eerste jaren doe ik het op persoonlijke titel. In 1997 wordt de stichting "Dom Za Decra" opgericht. Dit boek geeft een beeld wat er in tien jaar met dit kindertehuis gebeurd is. Deze kinderen zijn nu niet meer vergeten, maar hoeveel andere Bulgaarse kinderen bevinden zich nog in het stadium, waarin ik mijn kindertehuis vond.
Ik volg een opleiding tot onderwijzeres en mijn voorkeur gaat uit naar het buitengewoon onderwijs. Na mijn ziekte word ik actief in het gehandicaptenberaad. Ik ga naar Bulgarije voor mijn gezondheid, voor de eerste keer in 1987. In 1994 bezoek ik met de kuurarts een kindertehuis met 150 meervoudig gehandicapte kinderen in een bergdorpje, Petrovo, ver verwijderd van de bewoonde wereld.. Ik ben diep geschokt door de aanblik van deze kinderen en ik besluit dit kindertehuis; "Dom Za Decra" te adopteren. De eerste jaren doe ik het op persoonlijke titel. In 1997 wordt de stichting "Dom Za Decra" opgericht. Dit boek geeft een beeld wat er in tien jaar met dit kindertehuis gebeurd is. Deze kinderen zijn nu niet meer vergeten, maar hoeveel andere Bulgaarse kinderen bevinden zich nog in het stadium, waarin ik mijn kindertehuis vond.
