De Dreyfus-affaire bracht eind negentiende eeuw heel Frankrijk in beroering. In de meeste landen van Europa werd dit politieke schandaal met grote belangstelling gevolgd. Doordat zoveel tegenstellingen tegelijk in deze affaire tot uiting kwamen, voelde vrijwel iedereen zich erbij betrokken. Het was een kwestie van links tegen rechts, van katholicisme tegen onkerkelijkheid, van militaire dictatoriale neigingen tegen democratie, van onbevooroordeelden tegen antisemieten. En niet te vergeten: het scherpte de grote Frans-Duitse tegenstelling aan. De kern van het conflict: sommige mensen in Frankrijk vonden dat kapitein Dreyfus ten onrechte was veroordeeld wegens spionage voor Duitsland. De bewijzen gingen afwisselend in diverse richtingen, meningen werden regelmatig herzien en tot op de dag van vandaag zijn er mensen die weigeren te geloven dat de zaak afdoende opgehelderd is. Het is een schoolvoorbeeld van hoe de waarheid 'gemaakt' wordt. Dat een ogenschijnlijk afgedane zaak opnieuw aan het rollen werd gebracht, was te danken aan het engagement van Zola. In La Verité en marche, waarvan Zola het voorwoord afrondde op 1 februari 1901, nam hij dertien eerder gepubliceerde artikelen over de Dreyfus-affaire op. Die artikelen, waaronder het beroemde J'accuse, zijn hier integraal vertaald en door de vertaler voorzien van verbindende teksten om alle verwijzingen naar de actualiteit van die dagen te kunnen volgen.
