Zo rond zijn zesduizendste werkdag als ICT’er werd Gerard door een collega gewezen op de reacties die ‘het volk’ op GeenStijl had geloosd naar aanleiding van de voorgenomen salarisverlaging door hun werkgever. Die ongetwijfeld door gefrustreerde duimen ingetypte woordenwatervallen waren inhoudelijk onjuist, grammaticaal aanstootgevend en voer voor psychologen. Maar ze vormden wel het begin van iets moois: Gerard besloot er een column aan te wijden en die aan de Metro te sturen. De Metro nam het juweeltje in ontvangst, maar publiceerde het niet. Datzelfde lot was de tientallen daarop volgende columns beschoren. Een historische vergissing, want waar de Metro dagelijks wordt weggegooid, staan deze columns nu in dit prachtige, duurzame boek. Scherp geformuleerd, grammaticaal verantwoord, inhoudelijk juist, maar vooral: om je kapot te lachen!
