Lijdend aan Alzheimer slijt Maria (Miet) van de Pas haar laatste dagen in een verzorgingshuis. Van wat er om haar heen gebeurt en wat er tegen haar wordt gezegd kan zij niets onthouden. Maar van vroeger herinnert zij zich alles nog. Hoe zij trouwde met de boerenzoon Piet van den Eijnden. Hoe het jonge paar inwoonde bij zijn ouders op ‘t Broek in Mierlo. Hoe de kersenteelt bloeide, maar langzaam in verval raakte. Hoe zij zich schuldig voelde aan de teloorgang van de familieboerderij omdat zij haar man geen opvolger kon schenken. Hoe zij tenslotte kampte met haar eigen aftakeling. Toch is De zwarte kersen van Maria geen somber boek, integendeel, het zit vol humor. Na De moedermoordenaar is het de tweede roman van Peter van Vlerken (Mierlo, 1953)
