Een echtscheidingsadvocaat met een eigen praktijk, een doktersvrouw die zich inzet voor ongehuwde moeders en een journalist met een agenda. Corry Tendeloo (1897-1956), Charlotte Polak-Rosenberg (1889-1944) en Willemijn Posthumus-van der Goot (1897-1989) zijn totaal verschillende vrouwen, maar alle drie overtuigd feminist. Medio jaren dertig vinden ze elkaar op de barricaden in hun strijd voor gelijke rechten in het oerconservatieve Nederland. Ze voeren slimme campagnes en winnen geleidelijk aan invloed. Eind jaren dertig weten ze zelfs de regering een halt toe te roepen als deze gehuwde vrouwen een arbeidsverbod wil opleggen. Waar ze op hoopten gebeurt: het gewraakte wetsvoorstel verdwijnt van tafel. Maar dan breekt de oorlog uit en lijken al hun inspanningen vergeefs te zijn geweest. In ‘Drie vrouwen’ brengt Marie-Claire Melzer de eerste decennia van de vorige eeuw op meeslepende wijze tot leven. Ze laat zien hoe een vergeten generatie feministen vocht voor verworvenheden die we vandaag als vanzelfsprekend beschouwen.
