In 2002 waagt Marc Descheemaecker, gepokt en gemazeld in het internationale bedrijfsleven, na een stoelendans de sprong naar de logge overheidsinstelling NMBS. Hij zoekt er als kersverse civil servant zijn weg in een omgeving waar politieke benoemingen, taalevenwichten en bijhorend gelobby aan de orde van de dag zijn. Twee jaar later schopt hij het tot gedelegeerd bestuurder van de NMBS. In die hoedanigheid zit hij mee aan de onderhandelingstafel met binnen- en buitenlandse politici, vakbonden en leveranciers.
Via uit het leven gegrepen anekdotes en kritische observaties schetst Descheemaecker een onverbloemd beeld van een van onze grootste overheidsinstellingen. Hoe verliepen de Fyra- en Diabolo-soaps achter de schermen? Hoeveel macht hebben de vakbonden nu echt? Wie neemt nu precies de beslissingen bij de NMBS? Waarom mocht Descheemaecker niet langer gedelegeerd bestuurder van de NMBS blijven? En waarom leidde dat tot zo'n opvolgingscircus? Geen technisch of juridisch discours dus, wel een glasheldere analyse van hoe het is om voortdurend te schipperen tussen publieke dienstverlening en de economische eisen van een overheidsbedrijf.
In Dwarsligger blikt Descheemaecker niet enkel achterom, maar ook vooruit naar de toekomst van een overheidsinstelling die de transformatie tot een dynamische onderneming nog moet maken, met interne spelers die te veel aan hun eigen belangen denken en politieke partijen die de NMBS nog te vaak gebruiken als ideologische hefboom.
Via uit het leven gegrepen anekdotes en kritische observaties schetst Descheemaecker een onverbloemd beeld van een van onze grootste overheidsinstellingen. Hoe verliepen de Fyra- en Diabolo-soaps achter de schermen? Hoeveel macht hebben de vakbonden nu echt? Wie neemt nu precies de beslissingen bij de NMBS? Waarom mocht Descheemaecker niet langer gedelegeerd bestuurder van de NMBS blijven? En waarom leidde dat tot zo'n opvolgingscircus? Geen technisch of juridisch discours dus, wel een glasheldere analyse van hoe het is om voortdurend te schipperen tussen publieke dienstverlening en de economische eisen van een overheidsbedrijf.
In Dwarsligger blikt Descheemaecker niet enkel achterom, maar ook vooruit naar de toekomst van een overheidsinstelling die de transformatie tot een dynamische onderneming nog moet maken, met interne spelers die te veel aan hun eigen belangen denken en politieke partijen die de NMBS nog te vaak gebruiken als ideologische hefboom.
