Verkiezingen. Aan de rand van Turijn is de psychiatrische inrichting Cottolengo opgetuigd als stemlokaal, en de communistische intellectueel Amerigo Ormea komt een dagje als vrijwilliger stemmen tellen. Een eindeloze reeks kiezers trekt aan zijn ogen voorbij, die hij allemaal ontoerekeningsvatbaar acht: van zieltogende oudjes tot vreemde schepsels gehuld in witte lakens. Bovendien ziet hij hoe die lammen en blinden worden gemanipuleerd door de nonnen en priesters: stem op stem gaat naar de christendemocraten.
In Amerigo’s binnenste gaat het tekeer: hij heeft altijd in democratische vooruitgang geloofd – meer specifiek: een vooruitgang naar links – maar nu vraagt hij zich plots af: kunnen deze mensen, van wie sommigen nooit buiten de muren van de inrichting zijn geweest, wel over de toekomst van het land beslissen? En tegelijkertijd realiseert hij zich dat hij zijn dag veel liever had willen doorbrengen met zijn maîtresse Lia. Wat stemt zij eigenlijk?
In Amerigo’s binnenste gaat het tekeer: hij heeft altijd in democratische vooruitgang geloofd – meer specifiek: een vooruitgang naar links – maar nu vraagt hij zich plots af: kunnen deze mensen, van wie sommigen nooit buiten de muren van de inrichting zijn geweest, wel over de toekomst van het land beslissen? En tegelijkertijd realiseert hij zich dat hij zijn dag veel liever had willen doorbrengen met zijn maîtresse Lia. Wat stemt zij eigenlijk?
