In een armstoel bij het raam zat een stokoude man, met een ouderwets wit rennerspetje op zijn hoofd. Hij zat daar klein, krom en knoestig, als een ondeugende kobold uit een prentenboek. Hij leek te klein voor zijn huid die zich in talloze rimpeltjes plooide. Een beetje alsof iemand hem had laten leeglopen en vergeten was hem weer op te pompen.
Wanneer Wout met zijn klas een bezoekje brengt aan het bejaardentehuis, komt hij terecht bij Mo, een krasse knorpot van negentig. Het klikt tussen hen en de bezoekjes groeien uit tot een vaste gewoonte.
Wout maakt ook kennis met de andere bewoners van het bejaardentehuis zoals Moedervlek, de Professor en de Sluiervrouw. Maar Mo blijft zijn beste vriend. Samen bouwen ze een aan wereldje waarin plaats is voor vreugde én verdriet.
ED FRANCK vertelt op een ludieke en ontroerende manier over de groeiende vriendschap tussen Wout, een stille jongen van 10, en Mo, een mopperkont van 90. Een vertederend verhaal dat de kloof tussen generaties moeiteloos overbrugt.
Wanneer Wout met zijn klas een bezoekje brengt aan het bejaardentehuis, komt hij terecht bij Mo, een krasse knorpot van negentig. Het klikt tussen hen en de bezoekjes groeien uit tot een vaste gewoonte.
Wout maakt ook kennis met de andere bewoners van het bejaardentehuis zoals Moedervlek, de Professor en de Sluiervrouw. Maar Mo blijft zijn beste vriend. Samen bouwen ze een aan wereldje waarin plaats is voor vreugde én verdriet.
ED FRANCK vertelt op een ludieke en ontroerende manier over de groeiende vriendschap tussen Wout, een stille jongen van 10, en Mo, een mopperkont van 90. Een vertederend verhaal dat de kloof tussen generaties moeiteloos overbrugt.
