De unieke geschiedenis van de eerste Arabische school van Nederland.
Lang voor de huidige discussie over bijzonder onderwijs bestond in Amsterdam-Zuid al de Bouschraschool. Een bijzondere school met alleen maar kinderen van Marokkaanse gastarbeiders. De leerlingen kregen er naast het Nederlandse onderwijs elke dag een uur Arabisch ter voorbereiding op hun terugkeer naar Marokko. Maar de gezinnen bleven, de kinderen werden Amsterdammers, en in 1996, 25 jaar na de oprichting, hield de Bouchra op te bestaan.
Het verleden verweven met het heden
Een klas apart is de geschiedenis van de eerste Arabische school van Nederland, die uitgroeide tot een van de grootste basisscholen van Amsterdam, en de persoonlijke zoektocht van Nadia Bouras naar hoe het haar klasgenoten verging. Welke idealen hadden de oprichters, een idealistisch predikantenechtpaar? Wie waren de leerkrachten? Welke invloed had de school op de ontwikkeling van de leerlingen? Met welke ogen kijken Bouras en haar klasgenoten terug op hun schooljaren? Nadia Bouras verweeft het verleden met het heden en het persoonlijke met het politiek-maatschappelijke en probeert zo antwoorden te formuleren op vragen waar de samenleving nog steeds mee worstelt.
Lang voor de huidige discussie over bijzonder onderwijs bestond in Amsterdam-Zuid al de Bouschraschool. Een bijzondere school met alleen maar kinderen van Marokkaanse gastarbeiders. De leerlingen kregen er naast het Nederlandse onderwijs elke dag een uur Arabisch ter voorbereiding op hun terugkeer naar Marokko. Maar de gezinnen bleven, de kinderen werden Amsterdammers, en in 1996, 25 jaar na de oprichting, hield de Bouchra op te bestaan.
Het verleden verweven met het heden
Een klas apart is de geschiedenis van de eerste Arabische school van Nederland, die uitgroeide tot een van de grootste basisscholen van Amsterdam, en de persoonlijke zoektocht van Nadia Bouras naar hoe het haar klasgenoten verging. Welke idealen hadden de oprichters, een idealistisch predikantenechtpaar? Wie waren de leerkrachten? Welke invloed had de school op de ontwikkeling van de leerlingen? Met welke ogen kijken Bouras en haar klasgenoten terug op hun schooljaren? Nadia Bouras verweeft het verleden met het heden en het persoonlijke met het politiek-maatschappelijke en probeert zo antwoorden te formuleren op vragen waar de samenleving nog steeds mee worstelt.
