Pluralisme lijkt het nieuwe toverwoord te zijn; niet één waarheid voor iedereen, maar iedereen een eigen “waarheid”, bepaald door afkomst, cultuur, creativiteit of de mode van het moment. Zowel morele, religieuze, als politieke overtuigingen lijken meer en meer te worden gezien als verschillende voorkeuren, als een kwestie van smaak. “Alles is relatief” lijkt de enige niet relatieve waarheid te zijn, die ons nog rest. De titel van dit boek refereert aan dit relativisme, waar iedere overtuiging als “een kwestie van smaak” wordt beschouwd, maar tegelijkertijd verwijst de titel ook verder, namelijk naar een onderzoek naar deze positie; “een kwestie van smaak” refereert aan smaak als kwestie, als serieus vraagstuk. Immers, ook smaken verschillen, en ook over smaak wordt volop getwist. Maar al te vaak ontaarden deze “discussies” echter in vruchteloze pogingen om anderen te overtuigen van hun ongelijk, waarbij het eigen “gelijk” onaangetast blijft. In dit boek onderzoekt Maria Hurkens hoe er op een betere manier over smaak kan worden getwist. Dit gebeurt via twee denkers bij wie smaak en subjectiviteit het meest radicaal is doorgevoerd: Friedrich Nietzsche en Immanuel Kant. Beiden laten, voor zover het smaakoordelen betreft, alle normativiteit varen, terwijl ze allebei het belang van smaak benadrukken. Zodoende vormen ze niet alleen voor elke vorm van moralisme, maar ook voor het huidige relativisme, geduchte en te duchten tegenstanders.
