Aan het vredige bestaan van Simone Veil (1927) komt een eind als ze begin 1944 in Nice, samen met haar moeder en zuster, wordt gearresteerd en naar Auschwitz wordt getransporteerd. Simone en haar zuster overleven het vernietigingskamp, maar hun moeder overlijdt vlak voor de bevrijding. Terug in Frankrijk probeert Simone haar leven weer op te pakken. Ze trouwt met Antoine Veil, gaat rechten studeren, krijgt drie kinderen en gaat in het gevangeniswezen werken. Met ingehouden woede beschrijft ze de schandalige toestanden in de Franse gevangenissen, die zij tijdens haar inspectiereizen ontdekt. Het doorzettingsvermogen waarmee zij hervormingen tot stand probeert te brengen, kenmerkt het verdere verloop van haar carrière. Als minister van Volksgezondheid weet zij, ondanks fel verzet, een wet door te voeren waarbij abortus gelegaliseerd wordt. Dit wordt een van haar bekendste wapenfeiten. Later wordt zij voorzitter van het Europees Parlement. In 2008 ontvangt zij, samen met Kofi Anan, de Noord-Zuidprijs, de mensenrechtenprijs van de Raad van Europa. Een leven is het verhaal van een bewonderenswaardige vrouw, een eminente voorvechtster in de strijd voor emancipatie en tegen discriminatie
