Een plek voor jezelf: is er iemand die niet op enig moment naar zo’n plek heeft verlangd, en die gedachten voorzichtig heeft gewogen tot ze een bewoonbare vorm kregen?
Twee jaar lang werkt Pollan aan zijn ultieme droom: het ontwerpen en bouwen – met zijn twee eigen onhandige handen – van een kleine eenkamerwoning in zijn tuin op het platteland van Connecticut: een plek om te lezen, te schrijven en te dagdromen. Poëtisch verweeft hij het gieten van fundering tot de timmerafwerking met filosofische bespiegelingen over de betekenis van een (t)huis en architectuur, de vraag wat ‘echt werk’ is in een technologische samenleving en hoe je leven vorm te geven.
