Je ziet een vogel nooit bedenkelijk kijken. Of schuldbewust. Of zelfs maar een ietsiepietsie blij of verdrietig. Waar wij als mensen met ons gezicht en onze wenkbrauwen een breed scala aan mogelijkheden hebben om uitdrukking te geven aan onze emoties, moet de vogel het doen met één stel kraaloogjes. Stoïcijnser kan het niet. Tekenaar Paul Faassen was hierdoor hevig gefascineerd en begon een jaar of twee geleden met het tekenen van vogels. Hij aquarelleerde er sindsdien honderden, die – statisch en introvert als ze zijn – barsten van de emotie.
In Eh… zijn de beste tekeningen bijeengebracht. Met water en verf, en zonder tekst, tekent Faassen complete dialogen tussen de vogels op, die ons de wenkbrauwen doen fronsen of doen glimlachen. Een schitterend boek om steeds weer even, bij welke gemoedstoestand dan ook, ter hand te nemen en door te bladeren.
Paul Faassen staat iedere week met zijn beeldcolumn Weekdier in Volkskrant Magazine. Eerder verschenen onder andere zijn boeken Dieren zonder honger en 2 personen vinden dit leuk.
In Eh… zijn de beste tekeningen bijeengebracht. Met water en verf, en zonder tekst, tekent Faassen complete dialogen tussen de vogels op, die ons de wenkbrauwen doen fronsen of doen glimlachen. Een schitterend boek om steeds weer even, bij welke gemoedstoestand dan ook, ter hand te nemen en door te bladeren.
Paul Faassen staat iedere week met zijn beeldcolumn Weekdier in Volkskrant Magazine. Eerder verschenen onder andere zijn boeken Dieren zonder honger en 2 personen vinden dit leuk.
