Lange tijd werd Eichmann gezien als de verpersoonlijking van de 'banaliteit van het kwaad': een nauwgezette, ambtelijke uitvoerder van orders van hogerhand. David Cesarani geeft Eichmann een gezicht en laat zien dat de kille bureaucraat veel sterker en actiever betrokken was bij de vernietiging van de joden in Europa dan tot dusver werd aangenomen. Daarbij maakt hij gebruik van tot nu toe geheim gebleven bronnen, zoals Eichmanns autobiografie, die in handen is van zijn zoon. Ook sprak Cesarani met talloze mensen die Eichmann hebben gekend, onder wie het Duitse echtpaar dat hem onderdak bood in de jaren na de oorlog.
