De authentieke poëzie van Lucas Hirsch zou je kunnen omschrijven als aards en uitbundig. Hierbij schuwt hij de donkere kanten van de taal en de existentie niet. Integendeel, het domein van familie- en bloedbanden - een terugkerend thema in deze bundel - wordt gekenschetst als een 'gevarenzone' of een 'negorij' - waar de ban 'zoals gewoonlijk net iets te nauw' is.
Voorts bevat deze bundel absurde en groteske momenten, lichamelijke en efemere exercities, en geichten over de poëzie zelf.
Voorts bevat deze bundel absurde en groteske momenten, lichamelijke en efemere exercities, en geichten over de poëzie zelf.
