Flitsen en gedichten uit mijn leven

Als vader in een dorp uitgevent was, trok het gezin naar de volgende plaats. Antonia groeide op met haar broertjes en zusjes. Behalve dat hadden ze niet veel nodig. De twee dingen die hen staande hielden, waren de hechte band van het gezin en God, die altijd bij hen was.

De jaren '30 waren een zware tijd voor de Sinti. Steeds meer mensen lieten zich leiden door hun vooroordelen, zonder er echt goed over na te denken. Het gezin van Antonia leefde van dag tot dag. De oorlog, de Hongerwinter, ziekte, het was moeilijk overleven, zelfs al waren er die speciale mensen die goed voor hen waren, zoals de koopman. Maar moeder wist overal raad mee, en ze hadden elkaar. Met zijn zevenen bad het gezin de Heer om vrede. Verzwakt, ondervoed en vermagerd hadden ze de oorlog gelukkig overleefd.

Inmiddels is Antonia Gerrits 79 jaar. In een serie gedichten laat zij met open hart haar blik op de wereld zien. Deze fllitsen uit haar meisjestijd gaan over van alles: de liefde, de Lieve Heer, haar ouders, de oorlog, het lot van de Sinti en de toekomst.

Vaak wordt door simpele dingen veel meer verteld dan men zou denken. Er wordt hier geen hand voor de mond genomen. De gedichten vertellen recht door zee over het leven en over alles wat erbij hoort.